Mapa - Szkłów (Shklow)

Szkłów (,, łacinka białoruska: Škłoŭ, ; jid. שקלאָוו, Szklow) – obecnie miasto białoruskie położone w obwodzie mohylewskim przy ujściu rzeki Szkłówki do Dniepru. Jest stolicą rejonu szkłowskiego. 16,4 tys. mieszkańców (2010).

Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie szkłowskim w powiecie orszańskim województwa witebskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1535 roku. Do 1542 własność Gasztołdów, po których wymarciu przeszła we władanie króla Zygmunta Augusta. Przed 1561 roku podarowana za zasługi Janowi Hieronimowi Chodkiewiczowi. Prawa miejskie przed 1577 rokiem. Poprzez małżeństwo Anny Eufrozyny Sieniawskiej z chorążym wielkim koronnym Prokopem Sieniawskim miasto i dobra przeszły w 1629 roku na Sieniawskich. Dnia 12 sierpnia 1654 miała tu miejsce bitwa pomiędzy 3,5 tys. oddziałem litewskim pod dowództwem Janusza Radziwiłła z 20 tys. armią moskiewską Jakowa Czerkaskiego. Od 1731 roku własność Czartoryskich. W 1769 całkowicie zniszczony przez pożar, co spowodowało, że w latach 1770–1772 wzniesiono Nowy Szkłów, który stał się dużym centrum handlowym. Od 1772 w zaborze rosyjskim, wykupiony przez carycę Katarzynę II i nadany ks. Potiomkinowi, a w 1778 gen. Zoriczowi. Od 1773 siedziba powiatu. W XIX wieku było to liczne skupisko ludności żydowskiej, dla której było to ważne centrum religijne. Od 1919 roku w granicach ZSRR. W latach 1941–1944 pod okupacją niemiecką, w trakcie której Niemcy wymordowali około 3200 Żydów. Od 1991 roku w Republice Białorusi. Do 1994 roku jako dyrektor sowchozu „Haradziec” koło Szkłowa pracował Aleksandr Łukaszenka.

W Szkłowie funkcjonowały w przeszłości dwa klasztory prawosławne: męski monaster Zmartwychwstania Pańskiego oraz żeński Zaśnięcia Matki Bożej. Obydwa zostały ufundowane przez rodzinę Sieniawskich w 1702. Wspólnota męska istniała do 1847, zaś żeńska do 1795 – jej cerkiew została przekształcona w parafialną.